Centrale van Seniorenverenigingen Venray

Half mei is Joep Brueren overleden. Hij heeft veel betekend voor de Venrayse ouderen.

Brueren, ambtenaar welzijn, onderwijs, jeugd en sport bij de gemeente Venray, stond eind jaren ’80 met oud-wethouder Wim Claessens aan de wieg van ouderencentrum De Kemphaan. De Centrale van Ouderenverenigingen wilde dit niet zelf runnen en richtte een stichting op. Brueren, die met pensioen zou gaan, werd voorzitter van het stichtingsbestuur en deed dit bijna tien jaar. Als ambtenaar en stichtingsvoorzitter zorgde hij voor de ombouw van de voormalige Henseniusschool aan het Kennedyplein tot centrum waar sindsdien de ouderenverenigingen in de gemeente terecht kunnen voor vergaderingen, ontspanning en activiteiten.

Uit hoofde van zijn voorzitterschap was hij tevens enige tijd lid van de toenmalige Seniorenraad, het bestuur van de Centrale. Ook in andere verenigingen was Joep actief. Brueren was een fervent carnavalsvierder en was vele jaren secretaris van vastelaovesvereniging De Piëlhaas.

Je kunt haar gerust hét gezicht van De Boggerd noemen.
Truus van Veghel-van Dijck (72) is minimaal twintig uur in de week aan het werk in en om de kantine van SV Venray. Voordat ze met onze redacteur in gesprek gaat, schenkt ze nog snel even een bakje koffie in voor Peter Ermers, Gerrit Janssen en Peter Fleuren, drie andere vrijwilligers van de voetbalclub. “Hoelang duurt het interview?”, vraagt ze terwijl de suiker- en melkzakjes pakt. “Want ik moet over een halfuurtje weg.”

Het is Truus ten voeten uit. Ze is altijd in de weer, kan moeilijk stilzitten en houdt ervan om onder de mensen te zijn en hen waar kan met raad en daad bij te staan. In 2017 werd ze voor haar verdiensten voor de samenleving benoemd tot lid in de Orde van Oranje-Nassau. “Dat is mooi, maar eigenlijk hoeft al die aandacht niet voor mij.  Ik sta liever op de achtergrond dan in het middelpunt van de belangstelling. Laat mij maar gewoon mijn ding doen.”

Truus is een geboren en getogen Venrayse. Opgegroeid in een gezin met drie zussen. “Ik was de middelste, Joke is de oudste en Thea de jongste. Pap was melkboer en mam huismoeder. Daarbij runden ze nog een kleine keuterboerderij, net zoals zo veel mensen in die tijd. Ik woon nog altijd in een deel van het toenmalige ouderlijk huis van de familie Van Dijck aan de Overloonseweg.” Met een lach: “Ja, ik ben erg honkvast.”

Als meisje was ze erg sportief. Ze deed onder meer aan atletiek ‘100 en 400 meter sprint en de 5 kilometer’, voetbalde bij de Katholieke Plattelands Jongeren (KPJ) en nam ook deel aan de in 1972 door Venray in Italië gewonnen internationale zeskamp voor het tv-programma Spel zonder Grenzen van de NCRV. “Ik was ook een van de eerste dames die bij SV Venray ging voetballen. Als ik het me goed herinner, begonnen we met twee teams. Ik was toen een jaar of twintig.” Na haar voetballoopbaan, in 1982, toen ze vanwege een knieblessure haar voetbalschoenen aan de wilgen moest gangen, ging ze de kantine beheren. Samen met haar grote liefde Henk van Veghel uit Vierlingsbeek. “We woonden in die jaren in een tot woning omgebouwde stal van de boerderij van onze ouders. Henk was toen automonteur bij autobedrijf Van Haren en ik werkte parttime in de thuiszorg. Dat kantinebeheer op dinsdag- en donderdagavond en zaterdag en zondag hebben we tot 1997 gedaan, totdat Henk op 46-jarige leeftijd plotsklaps overleed aan een bacte- riële infectie. Ja, dat had een grote impact op mijn leven en dat van onze zoon Rens, maar kwam ook binnen SV Venray heel hard aan.”  Ze denkt even na. “Ondanks het zeer grote verdriet, ben ik toen niet achter de geraniums gaan zitten. Het werken bij SV Venray en mijn andere vrijwilligerswerk hebben me geholpen bij de verwerking van het verlies van Henk. Het was voor mij in die nare tijd gewoon erg belangrijk om onder de mensen te kunnen komen. Dat is ook het mooie van een club: je kunt je vreugde en verdriet delen met elkaar.”

Anno 2024 is het erelid nog altijd bijna dagelijks op de club te vinden. “Ik was de kleren van de teams, dweil de kantine en maak de toiletten schoon. En op zaterdag en zondag spring ik bij als het druk is in de kantine.” Maar niet als haar kleinkinderen moeten sporten op de zaterdagmorgen, haast ze zich te zeggen. “Mijn kleindochters Lot en Sien hockeyen en mijn kleinzoon Faas voetbalt bij Venray. Als zij thuis moeten spelen, dan gaat dat voor. Daar kan ik echt van genieten.” De appel valt niet ver van de boom, zo blijkt. Want haar oudste kleindochter Lot is inmiddels in de voetsporen van haar kwieke oma getreden. “Ze is vijftien jaar en werkt ook in de kantine. Ja, dat vind ik natuurlijk keileuk. En ook Sien, die dertien jaar is, heeft al laten weten graag in de kantine te komen werken. Ja, dat kunnen ze prima. Het zijn twee vlotte meiden”, zo klinkt het trots.

Naast al haar werkzaamheden voor SV Venray zet Truus zich op meer manieren in voor de samenleving. Ze is onder meer actief voor de Zonnebloem in Venray en collecteert jaarlijks voor de gezamenlijke goededoelenactie. Daarvoor was ze onder meer jarenlang vrijwilliger bij de Stichting Organisatie Limburgse Bedevaarten en bestuurslid van de oudste (inmiddels opgeheven) buurtvereniging Eendracht. Bij de Venrayse Vrouwen Beweging (VVB) is ze al jaren voorzitter en bij de ‘overkoepelende’ vrijwilligersgroep van Vincentiushuis helpt ze waar kan bij grotere activiteiten. En dan vergeten we waarschijnlijk nog een aantal vrijwilligersfuncties. Waar ze de tijd en de zin vandaag haalt? Truus met een lach: “Ik kan me eerlijk gezegd geen ander leven voorstellen. Ik doe al dat vrijwilligerswerk ook voor mijn eigen welzijn en voel me er goed bij.” Met een lach: “En wat moet ik in godsnaam de hele dag thuis doen? De kantine van SV Venray is mijn tweede huis. Als ik een drukke dag heb, ben ik soms al om 6 uur ’s morgens op de club. Zolang mijn gezondheid het toelaat, blijf ik dit werk met alle plezier doen.”

Foto: Truus van Veghel-van Dijck achter de bar bij SV Venray.
(vanaf links: Peter Ermers, Gerrit Janssen en Peter Fleuren) Foto: Han Siebers.

Half juni is de nieuwe bibliotheek BiblioNu van Venray opengegaan. Het is niet meer alleen een plek om boeken te lenen, maar vooral een gezellig lees- en studiehuis, ook voor senioren.

Stel, u wilt de krant lezen of even neuzen in naslagwerk. Daarna koffie drinken eventueel met een broodje. U wilt intensief spitten in boeken om uw kennis te verfrissen? Het kan allemaal in de nieuwe bieb. In een frisse ruimte aan een nieuw plein is voldoende zitgelegenheid om er een ochtend of middag te lezen en te snuffelen. Er zijn aansluitingen voor uw laptop. Wilt u een boek lezen dat niet voorradig is, dan kan BiblioNu dit van elders naar Venray laten komen. Zelfs vanuit de Staatsbibliotheek als het kan. Ook als u digitaal niet goed bent, kunt u naar de bibliotheek, want op gezette tijden zijn er mensen die u helpen. Er zijn op gezette tijden ook andere hulptroepen, van de overheid of het openbaar vervoer, computerdeskundigen die u de weg wijzen in de digitale wereld, of mensen van Beleef Dementie, die u bijstaan in moeilijke tijden. De bieb organiseert daarnaast cursussen en lezingen.

Zoekt u verstrooiing? Dan is er een ruimte waar geregeld mensen zullen optreden met een lezing over verschillende onderwerpen schrijvers die hun boeken bespreken, boekenvoorlichting. Ouderenverenigingen kunnen er een rondleiding boeken; voor groepen tot vijftien personen. Kortom, voor elk wat wils.

Voor de hoofdingang, aan het nieuwe plein langs het Gouden Leeuwpad, prijkt sinds kort weer het beeld van de Gouden Leeuw, zoals dit een eeuw geleden boven de ingang van hotel De Gouden Leeuw heeft gestaan. De entree, het leescafé, is ruim opgezet. Recht is de afdeling voor de kinderen en jeugd, links de vleugel voor de volwassenen, met leesruimte, studie-coupés en met kleine vergaderruimten. Een zaal is geschikt voor lezingen en voordrachten voor maximaal 90 personen. Tussen de bibliotheek en de voormalige brouwerij is een overdekte stalling gemaakt voor een paar honderd fietsen en scootmobielen, van waaruit u rechtstreeks de bieb in kunt gaan. Ook vanaf het Gouden Leeuwplein is die stalling bereikbaar.

De bibliotheek is elke dag behalve op zondag open van 10.00 tot 17.00 uur; op maandag pas vanaf 13.00 uur, op zaterdag maar tot 13.00 uur.

De plattegrond van de nieuwe bibliotheek.

Op je gemak een krant lezen kan natuurlijk ook in de nieuwe bibliotheek. Foto: Han Siebers.

Wijkcentra of gemeenschapshuizen hebben een belangrijke functie. Zij zijn het ontmoetingscentrum voor veel bewoners uit de wijk en bieden gelegenheid tot het beoefenen van activiteiten, die door vrijwilligers worden aangestuurd. Ze bevorderen de gemeenschapszin in ruime zin, waardoor ook eenzaamheid onder ouderen kan worden aangepakt.

Zo’n wijkgebouw is Op ‘t Nipperke, gelegen in de wijk Smakterheide, begrensd door Noordsingel, Nieuwe Maasheseweg en Overloonse Weg. Ook de nieuwe wijk Annahaeghe valt daaronder. Het wijkgebouw zelf, ooit een noodgebouw van de voormalige lts, wordt al sinds het ontstaan van Vereniging Wijkgebouw Op ‘t Nipperke 40 jaar geleden, als wijkgebouw gebruikt.
Het 40-jarig jubileum is onlangs met de leden en wijkbewoners gevierd. Inzet van de jaarvergadering was onder meer de vraag of het huidige gebouw, dat aan het eind van zijn levensduur is, vernieuwd moet worden of dat er geen behoefte meer is aan een wijkgebouw. Met grote meerderheid hebben de leden gestemd voor nieuwbouw. Ze hopen gebruik te kunnen maken van de regeling Schoon door de Poort van Venray, waarin de gemeente twee derde van de kosten voor haar rekening neemt. Een derde moet door de vereniging zelf worden opgebracht.

Uitruil van diensten 
Activiteiten die plaatsvinden in het gebouw zijn onder meer volksdansen, countrydansen, gymnastiek voor ouderen, koersballen, djembé zowel voor kinderen als ouderen. Ook is er twee keer per maand het eetpunt om mensen uit de wijk uit hun eenzaamheid te trekken. Activiteiten voldoende dus, maar net als bij zovele verenigingen is het niet altijd gemakkelijk om vrijwilligers voor de verschillende activiteiten te vinden. Toch hopen ze dat het gaat lukken, want wellicht is er een manier gevonden om voldoende bemensing te vinden. Penningmeester Ron Swinkels: “Op mijn zoektocht naar maatschappelijk verantwoord ondernemen kwam ik onder meer terecht in het buurthuis Glazenap in Tegelen. Daar heeft men diensten-uitruil ingevoerd, wat inhoudt dat iedereen die van het wijkgebouw gebruikmaakt, dat ‘om niet’ kan doen, maar als tegenprestatie iets voor de vereniging moet doen. Onderhoud van het gebouw, koken voor het eetpunt, bardiensten en andere activiteiten kunnen als uitruil worden gedaan. Daarmee wordt een toekomstperspectief geboden aan het voortbestaan van het wijkgebouw. Naar wensen uit de wijk wordt geluisterd en waar mogelijk, opvolging gegeven.” Het nut van het wijkgebouw met als streven het bevorderen van de gemeenschapszin is onomstreden. Daarom probeert men om meer mensen uit de wijk lid te maken van de vereniging, vrijwilligers zijn ook zeer welkom. Op ‘t Nipperke wellicht, hopelijk gaan ze het redden.