Centrale van Seniorenverenigingen Venray

Bij De Keieschieters in Geijsteren wordt op carnavalsdinsdag in het programma traditioneel tijd gemaakt voor de senioren uit het dorp. Vanaf 11.30 uur kunnen zij jaarlijks genieten van allerlei optredens (muziek, zang, dans en ‘schèle wazel’) en soep met een broodje.

Zo ook dit jaar, waarin de plaatselijke carnavalsvereniging haar 6×11-jarig jubileum viert. De seniorenmorgen vindt plaats sinds het 5×11-jarig jubileum en is in het leven geroepen om ook de oudere inwoners van het dorp (ook niet-leden van de KBO zijn trouwens welkom) een carnavalesk programma aan te bieden. De morgen in ’t Trefpunt wordt meestal opgeluisterd door artiesten van eigen bodem, maar ook enkele artiesten uit andere dorpen zijn jaarlijks van de partij. Er worden vooral liedjes van vroeger gezongen en traditiegetrouw staat er een buuttereedner op de planken. Dit keer traden onder meer de Dansende Keikes, SOW, buuttereedner Pierre Litjens, oud-Geijsternaar Sjaak ‘van de smid’ Cuijpers uit Westerbeek en de jeugdraad met zijn winnende slager op. Ruim zeventig senioren bezochten de twaalfde editie, net als jubileumprins Rob I (Cox) en zijn gevolg. Aansluitend startte het jeugdcarnaval, want ook in Geijsteren is carnaval een feest voor jong en oud.

Foto: De stemming zat er goed in tijdens de carnavaleske seniorenmorgen in Geijsteren
Foto: Han Siebers

Het is 1970. In de gang van de studentenflat is het een onvoorstelbare bende. Ik heb begrepen dat ik daar aan moest wennen en dat het kleinburgerlijk was om er een punt van te maken. Als ik thuiskom, is er leven in de gang en de keuken en in alle kamers. Alle deuren staan open. Er klinkt fantastische muziek, ergens wordt zwaar gediscussieerd en ergens anders wordt stevig gevreeën. Er hangt een vette lucht vanuit de keuken en er zit iemand luid te telefoneren. 

Ik ben weer thuis. Ik ben gelukkig. Ik ben nog nooit zo gelukkig geweest. De schittering van de adolescentie in een wereld van antiburgerlijkheid. In elke kamer in deze studentenflat hangen in het midden onder het plafond twee balken bevestigd. De balken zijn op alle kamers in gebruik als bergruimte, als kapstok of als anker voor een scheidingsgordijn, kralenkettingen of batiklappen. Ik houd van netjes. Geen gordijn of zooi. Maar aan de zijkant heb ik grote vellen wit papier geprikt met een tekst. Deze jong volwassene wil een statement maken. De wereld zal weten waar hij staat. Met grote dikke letters:

‘Altijd gaat de zon weer op, elke dag is mijn liefde nieuw’

Ik heb de tekst niet zelf bedacht. Het is een citaat uit een boek van Nikos Kazantzakis, ‘Christus wordt weer gekruisigd’. Dacht ik… Nikos moet wel een linkse schrijver zijn geweest, anders had ik het niet gedurfd om hem te citeren. En mijn medestudenten zijn tevreden over mijn statement. Ik heb mijzelf gepositioneerd als een romantische antiburgerlijke filosoof. Mooi kerel!

Vele huisjes, boompjes en beestjes later. De elektronische handtekening werd uitgevonden. Met een restje antiburgerlijkheid uit een ver verleden maakte ik mijn vaste onderschrift in mijn e-mail berichten: ‘Altijd gaat de zon weer op…’

Iemand vraagt me waar ik die tekst heb gevonden. “Nikos Kazantzakis”, zeg ik nonchalant. Nooit van gehoord? In een van zijn wereldberoemde romans…! Ik besluit zelf nog eens te zoeken. Ik kan niets vinden. Zelfs in een digitale versie van het boek: geen enkele van de zoekwoorden brengt me bij de twee regels van mijn studentenkamer. Zou de tekst helemaal niet bestaan?

Ik begin langzaam te wennen aan de mogelijkheid dat ik de tekst zelf heb verzonnen. Glimlachend begin ik te fantaseren dat meneer Kazantzakis helemaal niks heeft bedacht. Zou ik op die studentenflat een dichter kunnen zijn geweest? En zou ik toen niet kunnen geloven dat ik dat was, en zou ik daarom een bron hebben verzonnen die niet bestaat? Mogelijk.

Onlangs heb ik het de intelligente robot (ChatGPT) gevraagd. Het antwoord:
‘Dat is een prachtig citaat! Helaas kan ik niet met zekerheid zeggen wie de auteur is van deze specifieke zin, omdat er veel verschillende bronnen en variaties van citaten zijn.  Als je geïnteresseerd bent, kan ik je allerlei inspirerende en romantische citaten voorleggen die je zullen laten stralen, net als de zon’. 

Veel clichés! Nee, mijn conclusie is dat ik in mijn jonge jaren een romantische dichter was. Een zoete herinnering zal het blijven.

Jan-Hein de Wit

Een dikke veertig wagenbouwers (waarvan bijna de helft senioren) zijn sinds september in de weer om twee prinsenwagens voor de Venrayse carnavalsoptocht te bouwen. 

De prinsenwagens van de Venrayse vastelaovesverenigingen De Piëlhaas en D’n Hazekeutel staan broederlijk langs elkaar in de grote loods: Links die van D’n Hazekeutel, rechts het Piëlhaas-pronkstuk.

Over twee weken krijgt vastelaovendvierend Venray ze te zien. Weinigen hebben weet van de arbeid die hieraan voorafgaat. In het voorjaar worden de ont-werpen besproken. De tekenaars schetsen vervolgens het idee op schaal. Ze moeten zich houden aan de maten die de vastelaovesvereniging voorschrijft, wil de optocht niet vastlopen in de smalle straten. De techneuten rekenen uit hoe zwaar en solide het bouw-werk moet zijn. Tenslotte moeten prins Rob d’n 2de, Raad van elf en dansmariekes erop kunnen swingen.

Elke week staan de bouwers in de hal. De een last, de ander maakt een houten raamwerk, een ploeg doet het papier-machéwerk, de verfgroep schildert alle poppen en zichtbare delen. Dan nog een laklaag erover, wat toefjes erbij en dan moet het af zijn. 

Foto en tekst Jaques Penris

De belastinginvullers zijn klaar voor de komende belastingcampagne. Op de verplichte terugkomdag hebben ze hun kennis bijgespijkerd. Ze hebben een pasje gekregen, waaruit blijkt dat ze voor 2024 gecertificeerd zijn. U kunt altijd naar dit pasje vragen. Alle ouderen boven de 55 jaar, met een verzamelinkomen van € 35.000,– voor alleenstaanden en € 50.000,– voor gehuwden/ samenwonenden, die lid zijn van een seniorenvereniging die is aangesloten bij de Centrale van Seniorenverenigingen, kunnen hen inschakelen.

Verzamelinkomen wil zeggen het bruto inkomen min de aftrekposten. Wat heeft de belastinginvuller nodig? De jaaropgaven, het overzicht van de bank, alsmede een lijst van betaalde giften en ziektekosten. Huiseigenaren moeten ook de WOZ-waarde van het huis (peildatum 1 januari 2022) inleveren. De belastinginvuller kan op 1 maart beginnen. U betaalt voor deze service € 15,– per adres. Hiervoor komt de belastinginvuller bij u aan huis en krijgt u een kopie van de ingevulde aangifte. U kunt rechtstreeks contact opnemen met de belastinginvuller van vorig jaar. Bent u de naam vergeten, wilt u veranderen van invuller of is het voor u de eerste keer. neem dan contact op met het coördinatiepunt: Mimi Remmers, tel. 0478 581 690.

Aan het begin van de nieuwjaarsreceptie van de Centrale van Seniorenverenigingen sprak voorzitter Henk Raedts (foto) een welkom uit ‘tussen hoop en vrees’.

Hij schetste de onzekerheden van deze tijd: oorlogen, energieproblemen, huizentekorten, wankele bestaanszekerheid. Daarnaast verlaten veel ouderen het arbeidsproces, terwijl er steeds minder jongeren inrollen. Dit betekent voor ouderen dat er te weinig hulpverleners in de zorg- en welzijnssectoren zijn. Meer en meer zullen we horen: ‘Wat u zelf kunt, zult u ook zelf moeten doen’. Raedts vindt wel dat de gemeente en hogere overheden het vrijwilligerswerk meer moeten ondersteunen en de maatschappelijke voordelen van dit vrijwilligerswerk ‘op waarde moeten schatten’. Niet alles moet langs de meetlat van kostenredactie worden gelegd. Raedts gaf als voorbeeld het ophalen van oud papier, waarbij veel vrijwilligers hun best doen om hun vereniging aan extra geld te helpen. En het openbaar vervoer dat door vrijwilligers in buurtbussen wordt verzorgd. “We missen hier een meedenkende en stimulerende gemeente.” Hij kreeg bijval van voorzitter Theo Janssen van ouderencentrum De Kemphaan. Het centrum draait op oudere ouderen, er is dringend nieuw bloed nodig van jongere senioren. Raedts wil dat de Centrale het vrijwilligerswerk als speerpunt op de agenda plaatst. De Centrale-voorzitter dankte alle mensen die zich in besturen en commissies hebben ingezet voor de ouderen. Ook stond hij stil bij het overlijden van bestuurssecretaris Wilma Zegers. “Dat heeft ons hard geraakt.”

Tekst Jaques Penris. Foto: Han Siebers