Hij werd onlangs weer tweede tijdens de Nederlandse tenniskampioen-schappen voor 65-plussers. Rikus ten Brücke (68) verloor in de finale van Ben van der Steen, nadat hij in de halve finale favoriet Frits Raijmakers versloeg. “Ja, daar baalde ik wel flink van”, zegt de 68-jarige ex-militair. “Vorig jaar pakte ik ook al zilver. Toen verloor ik van Gerie Verkoulen in de finale, terwijl ik in de halve finale won van Ben. Dit was dé kans om de Nederlandse titel te pakken.”
Tot voor een paar jaar terug wist Ten Brücke niet dat dit NK bestond. Net zomin kende hij de seniorencompetitie in Duitsland. Sinds dit seizoen speelt de Venraynaar namelijk ook competitietennis in Duitsland. Voor het seniorenteam van TC Babcock uit Oberhausen, tegen andere 65-plussers. “Ik ben vorig jaar op het NK gescout”, zegt hij met een lach. “Toen ik een belletje uit Duitsland kreeg, dacht ik eerst dat ik voor de gek werd gehouden. Maar het bleek een serieuze vraag. Ons team bestaat uit drie Nederlanders en zes Duitsers, maar we spelen in de regio West ook tegen tennissers uit Zwitserland, Frankrijk, Spanje, Engeland, Australië en de Verenigde Staten. Soms zijn dat voormalige profspelers. Ja, het is een uitdagend, bijna professioneel niveau. Ik moet flink aan de bak, maar heb als nummer één van mijn ploeg toch drie van mijn zeven enkelspelen gewonnen. Tegen de beste speler van de andere teams. Ja, ook volgend jaar ga ik dat weer doen, ik ben een superleuke ervaring rijker.”
Ten Brücke vertelt vol enthousiasme over zijn liefde voor de tennissport. Hij woont sinds 1995 met zijn vrouw Trijntje in Venray. “We komen uit het oosten, maar dat hoor je wel aan mijn tongval”, zegt hij met een grijns. “Ik ben geboren en getogen in Coevorden. Vanwege mijn werk als militair bij de Groep Geleide Wapens hebben we, voordat we naar Venray verhuisden, ook ruim twintig jaar in Stolzenau in Duitsland en dik twee jaar in Arnhem gewoond.” Als militair zag hij veel van de wereld. Hij reisde, ook toen hij bij de Groep Geleide Wapens in Vredepeel werkte, geregeld naar het buitenland. “Voor internationale oefeningen in Noorwegen, Schotland en de VS bijvoorbeeld, maar ik ben ook drie keer uitgezonden naar oorlogsgebied. In 1991 vanwege de Golfoorlog naar Turkije en in 1996 en in 1997 naar Bosnië. Die laatste twee waren individuele uitzendingen, die in het teken stonden van opbouwwerk en observatie van de lokale bevolking. De eerste was ter bescherming van Turkije tegen aanvallen uit Syrië. Nee, dat was niet grappig, zeker niet voor het thuisfront. Maar gelukkig zit je met de Patriots niet echt in de buurt van het front, het is een luchtverdedigingssysteem op afstand. Ik was toen medeverantwoordelijk voor de lancering van de raketten.”
Als militair in Duitsland kwam hij voor het eerst in aanraking met de tennissport. “Ik ben van huis uit een badmintonner”, legt hij uit. “Ik kreeg mijn eerste tennisles van een sportinstructeur en vervolgens begonnen we met een groep Nederlandse militairen in Duitsland competitie te tennissen. Na onze verhuizing naar Venray ben ik vrij snel lid geworden van TC Rodhe.”
Dat is hij anno 2024 nog altijd. Bovendien is hij, naast pr-man, ook al jaren voorzitter van de technische commissie en wedstrijdleider van het Maistoernooi. “TC Rodhe is een geweldige club. Toen ik begon, hadden we ongeveer driehonderd leden. Dat aantal is verdubbeld. In tegenstelling tot andere verenigingen hebben wij ook veel jeugd- en middenkaderleden.” Met een lach: “Nee, van een totale vergrijzing is bij ons nog geen sprake, integendeel. Tennis is ook een goede sport om je gezondheid, conditie, kracht, behendigheid en sociale contacten te behouden.”
Tennis beoefent hij zo’n drie tot vier keer per week. Daarnaast wandelt hij ook bijna dagelijks door de bossen. “Dat kan ik iedereen aanraden. Wandelen is gezond, een erg goede manier om je hoofd leeg te maken. Venray en omgeving is echt mooi. Samen met Trijntje fiets ik geregeld door de regio of elders in Nederland en we tuinieren ook graag en vaak.” En dan hebben we het nog niet eens gehad over zijn freelance werk als foto- en cameraman, onder meer voor Peel en Maas (TV). “Prachtig om te doen. Ik kom op plekken waar ik nooit eerder ben geweest en heb ook als freelancer enorm veel mensen leren kennen. De ene keer ben ik op pad voor een foto, de andere keer voor een tv-opname.”
De van oorsprong Drenten voelen zich thuis in Venray, met hun kinderen in de buurt. “Onze zoon Peter woont in Venray, onze dochter Marion met haar man Jeroen en hun kinderen Sven en Liz in Leunen. De achtjarige Sven zit sinds kort ook op tennis. Ja, natuurlijk ga ik heel regelmatig met hem tennissen. Er is voor mij als opa niks mooiers dan leuke dingen met je kleinkinderen ondernemen. Nee, we gaan nooit meer terug naar het oosten. We zijn helemaal ingeburgerd in het gemoedelijke Venray.”
Foto: Venraynaar Rikus ten Brücke tennist drie tot vier keer in de week. Foto: Henk Lammen.
