Bert en Ine van Vegchel tonen de boeken ‘Zo is het begonnen’ deel 1 en 2 en de bronzen waarderingspenning
Nee, normaal houdt ze er niet zo van om in de schijnwerpers te staan. “Maar ik snap dat ik een interview in De Schakel dit keer niet kan afslaan. Alleen al voor onze afdeling, die al die moeite voor mij heeft gedaan.”
En dus staat de koffie te pruttelen en de koekjestrommel klaar als onze verslaggever door Bert en Ine van Vegchel-Flinsenberg hartelijk wordt ontvangen in hun woning in hartje Ysselsteyn. Wél volgt er vrijwel meteen op vriendelijke toon een verzoek van Ine’s kant. “Vergeet je de ‘c’ tussen de ‘g’ en de ‘h’ in onze achternaam niet, want in het persbericht van de gemeente stond Van Veghel in plaats van Van Vegchel. Niet dat we er wakker van liggen, maar laten we het in De Schakel maar juist doen.”
Dat persbericht werd de wereld in geslingerd vanwege de bronzen waarderingspenning die de Ysselsteynse (70) onlangs van burgemeester Michiel Uitdehaag ontving tijdens haar afscheid van het bestuur van KBO Ysselsteyn-Vredepeel. “Een mooi eerbetoon en een enorme verrassing”, zegt ze dankbaar. “Ik heb het secretariaatswerk altijd met veel plezier gedaan, maar na ruim twaalf jaar was het mooi geweest. Maar mijn man Bert en ik blijven natuurlijk actief voor de seniorenvereniging in Ysselsteyn. Die bestaat momenteel uit 325 mensen en houdt allerlei activiteiten, zoals kienen, kaarten, fiets- en wandeltochten, de Samen Doen Dag en het Eetpunt, dat een vaste groep van 32 deelnemers telt. Veelal alleenstaanden. We blijven als vrijwilliger ons werk gewoon doen, want vrijwilligerswerk voelt niet als werk. We doen het graag.”
Bert (78) knikt. Net als zijn vrouw zet ook hij zich graag in voor de gemeenschap. “Een dorp maak je samen”, zegt hij met een lach. “Gelukkig bestaat in Ysselsteyn die gemeenschapszin nog zeer sterk. Er wordt in dit dorp ontzettend veel voor jong en oud georganiseerd en rekening gehouden met elkaar.” Ine vult aan: “Zo werden we vorig jaar als seniorenvereniging nog uitgenodigd op het muziekfestival Jera On Air, waar we van een aantal bestuursleden een rondleiding kregen.” Met een lach: “Een aantal van onze leden heeft zich daarna aangemeld als vrijwilliger voor het festival, waar ze altijd mensen voor allerlei klusjes kunnen gebruiken. Ook senioren! Het is prachtig dat Ysselsteyn zo’n muziekfestijn, mede dankzij de inzet van al die vrijwilligers, kan organiseren.”
De liefde voor het vrijwilligerswerk kreeg ze met de paplepel ingegoten, zo blijkt. “Mijn moeder Leen zat in het bestuur van de toenmalige KBO in Ysselsteyn. Als je haar vroeg waarom ze dat werk deed, zei ze altijd: ‘Iemand zal het toch moeten doen, anders gebeurt er niks’. En zo is het natuurlijk nog altijd. De samenleving kan niet zonder vrijwilligers, zij zijn het cement in een stad of dorp. Ook in Ysselsteyn is dat zo. Ik kan er echt van genieten als mensen een gezellige middag of avond hebben. Nee, ik kan me inderdaad geen leven zonder vrijwilligerswerk voorstellen. Het verrijkt je leven. Bert en ik komen graag onder de mensen.”
Ine verzorgde onder meer jarenlang alle KBO-aanmeldingen en was de rechterhand van de voorzitter. Daarnaast ondersteunde ze ook haar man Bert, de kartrekker achter de boeken ‘Zo is het begonnen’ deel 1 en 2, die door de Stichting Historie Ysselsteyn, waarvan hij nog altijd bestuurslid is, zijn uitgebracht. “Deze boeken illustreren het leven van gezinnen die vanaf het ontstaan van het pioniersdorp Ysselsteyn op een bepaalde locatie woonachtig zijn”, legt Bert uit. “Ik was vooral druk met het verzamelen van fotomateriaal van al deze gezinnen, waarna Ine voor de omschrijving bij de foto’s zorgde. Ja, daar hebben we samen hel veel uren tijd ingestoken.” Met een lach: “Geregeld hebben we gedacht en tegen elkaar gezegd: ‘Waar zijn we aan begonnen?’, zeker als je van mensen de beloofde informatie maar niet ontving. Maar uiteindelijk zijn we trots op het resultaat. Het zijn twee prachtige en waardevolle boeken over en voor Ysselsteyn.”
Het echtpaar, dat jarenlang een eigen fietsenzaak runde in Ysselsteyn, twee kinderen (Perry en Sandy) op de wereld zette en opa en oma is van vier kleinkinderen, is verknocht aan het bloeiende Peeldorp. Bert begon zijn vrijwilligerswerk als bestuurslid van de Jonge Boeren- en Tuindersbond (JBTB) in 1962, waarvan hij ook even secretaris en daarna een paar jaar voorzitter was. Later was hij ook tien jaar lid van de dorpsraad. Hij maakt en controleert nog altijd de wandelroutes in Ysselsteyn voor het Routebureau Noord- en Midden-Limburg. Tevens zorgt hij iedere derde woensdag van de maand voor een leuke fietstocht voor KBO-leden. “Ik ben inderdaad geen wandelaar”, zegt Bert, die bij de KBO ook de groenploeg, bestaande uit 32 mannen en vrouwen, aanstuurt. “Nee, vervelen doen we ons zeker niet. Gelukkig niet”, zo besluit Ine.
Foto: Han Siebers
