‘Op zijn elf-en-dertigste’ was het motto waaronder Venraynaar Henk Ebberink (77) op carnavalszondag meedeed aan het NK Klunen in het Friese Sneek.
Nee, hij won niet en kreeg dus geen reis naar Lapland. Maar wel een Staatslot en een kaartje voor het NK schaatsen. “Ik heb nog nooit op schaatsen gestaan. Laat staan dat ik op die dingen heb gekluund”, erkent de Venraynaar. Hij wilde niet in de krant, maar aan De Schakel gaf hij een ‘exclusief interview’.
Ebberink werd telefonisch uitgenodigd om deel te nemen. “Het is hier carnaval”, hield hij eerst nog de boot af. “Dat kunt u in Sneek ook wel vieren”, was het weerwoord. Dan zal ik ze wel een poepje laten ruiken, dacht Ebberink, die in Venray bekend is als bas-tubaspeler bij vele joekskapellen en orkesten, zijn spierwitte lange haren en zijn immer lachende verteltrant.
Hij verscheen in Sneek in een oranje trui met Nederlandse driekleur en een bloemenkrans om zijn hoofd. Net als bij de Elfstedentocht moesten de deelnemers eerst 200 meter rennen, dan de schaatsen onderbinden en dan weer 200 meter klunen, over de Wonderbrug van Sneek, naar de finish bij de Waterpoort. Klunen (Fries voor ‘rennen op schaatsen’) is best zwaar vanwege omzwikkende enkels. Hij is nooit een sportman geweest. Rennen is voor hem ‘iets sneller dan rustig lopen’. Hij ging dan ook als optocht-einzelganger: op zijn rugzak had hij een bordje ‘op zijn elf-en-dertigst’ hangen. “Toen Nederland als natie ontstond, moest elk voorstel door de Zeven Provinciën worden goedgekeurd. In Friesland werd het dan voorgelegd aan de elf steden en dertig grietenijen (dorpen). Dat duurde maar en duurde maar. Hieraan is het gezegde ‘op zijn elf-en-dertigste’ ontleend”, legt Henk uit, de officiële lezing over een weefraam terzijde schuivend.
“Opa heeft tijd zat”, lachten kinderen langs het parcours. Op de plek waar de schaatsen werden ondergebonden, arriveerde Ebberink al flink op achterstand en iedereen was allang de schaatsen aan het onderbinden, toen hij bij de bankjes arriveerde (links op de foto). Onder het lopen maande hij de omstanders tot ‘geen paniek, tijd zat’. Henk: “Ik mocht er een kwartier over doen, na tien minuten was ik toch al bij de brug.” Dat de meesten al na drie minuten binnen waren, deerde hem niet. Hij nam de tijd om met de toeschouwers te praten en te gniffelen. Uiteindelijk eindigde Ebberink als 120e. “Van de tweeduizend uitgenodigden”, zegt hij trots. “Er hadden 130 mensen ingeschreven, elf kwamen niet opdagen. Op het laatste meldde zich nog iemand, anders was ik zelfs 119e geweest!”
