Pie Noten bekijkt in zijn woonkamer enkele van zijn foto’s: “Ik kan me helemaal in fotografie verliezen.” Foto: Han Siebers.
Nee, hij kan zich eigenlijk geen leven zonder fototoestel voorstellen. Pie Noten (83) glundert als hij vertelt over zijn grote passie. Wat begon op jeugdige leeftijd in Tegelen, is in Venray nog altijd een van zijn grote hobby’s. Regelmatig trekt hij eropuit om, voor zichzelf of in opdracht, een foto te maken. “Maar ik heb er nog nooit één cent voor ontvangen”, zegt hij met een lach.
Hij wijst op een foto die hij maakte in de Jodenbuurt in het Belgische Antwerpen, een stad waar hij graag vertoeft. Niet alleen vanwege het feit dat zijn oudste dochter Karian daar al jaren woont, maar ook vanwege de plaatselijke historie en vooral de architectuur. “Ik hou ervan om gebouwen te fotograferen. Een pand dat ik graag fotografeer is het nieuwe Havengebouw in het Havengebied van Antwerpen. Het nieuwe gebouw van beton en golvend glas is geplaatst boven op een gerenoveerde brandweerkazerne. Ik heb het veel en vanuit alle hoeken gefotografeerd. Een heel bijzonder gebouw, prachtig.”
Pie Noten is geboren en getogen in Tegelen, maar sinds 1970 woonachtig in Venray. Hij werkte als gemeenteambtenaar in Venlo, Helden en Venray bij de sociale dienst. Sinds zijn pensionering in 2001 maakt hij heel veel uurtjes vrij voor zijn grote hobby. “Maar ik fotografeer al vanaf mijn puberteit. Ik weet nog dat ik mijn eerste analoge Voigtländer kreeg”, haalt hij herinneringen op. “Maar ook in die tijd was het voor mij al duidelijk: fotografie is meer dan een kiekje maken. Foto’s moeten een verhaal vertellen.”
Die visie hield hij vast als vader van een gezin met twee dochters. “Ja, ik ben inderdaad ook zo iemand die zelf amper op de foto staat”, grijnst hij. “Als ik met mijn vrouw Maria en dochters Karian en Petranne op vakantie was, was ik altijd diegene die de foto’s maakte. En dat is ook na het overlijden van mijn vrouw zo gebleven. Een van mijn kleinkinderen, Julia, heeft de liefde van haar opa overgenomen. Zij verraste me, toen ze bij het fotograferen van de fietsbrug over de Italiëlei in Antwerpen de camera op de grond legde om vanuit die positie een foto te maken. Dat leverde een bijzonder mooi beeld op. Ja, toen was opa natuurlijk erg trots.”
Pie Noten is lid van fotogroep eXposure in Venray, een actieve circa twintig leden tellende fotoclub die om de twee weken bijeenkomt. Tijdens de naar zijn zeggen ‘zeer leerzame’ clubavonden worden de foto’s met een bepaald thema of vrij werk besproken. Buiten de fotografie heeft hij ook andere bezigheden. Zo is hij actief lid van de ouderenvereniging AVOS, de Venrayse afdeling van het Limburgs Geschied- en Oudheidkundig Genootschap (LGOG) en het Historische Platform Venray (HPV). Voor de laatste drie is hij ook actief als fotograaf. De keuze voor de twee op historie gerichte organisaties komt niet zomaar uit de lucht vallen. “Geschiedenis en cultuur hebben me van jongs af aan altijd geboeid, net zoals klassieke muziek en glas-in-loodramen in kerken. Ik ben rooms-katholiek opgevoed en kan me nog goed heugen dat ik jongetje tijdens de preek altijd geboeid naar die prachtige kleuren en figuren in die ramen zat te kijken.”
Toen het bisdom Roermond een paar jaar geleden op zoek was naar vrijwilligers die al het onroerend goed in zijn kerken wilden fotograferen en beschrijven, was hij erbij. “Niet dat ik nou zo rooms ben, integendeel, maar het is religieus erfgoed, een prachtig project. Een monsterklus ook. Het was oorspronkelijk de bedoeling dat de digitale inventarisatie ruim een jaar zou duren, maar het werden er drie. In die tijd heb ik samen met andere vrijwilligers alle kerken bezocht. Vooral in Midden- en Noord-Limburg, maar ook in het uiterste zuiden. Het ging om alle losse voorwerpen die van waarde zijn, inclusief kruiswegstaties en glas-in-loodramen. Op verzoek van het HPV heb ik samen met Jan Derikx voor de website RooyNet ook alle glas-in-loodramen in de gemeente Venray gefotografeerd. Daarover heb ik ook een aantal artikelen geschreven voor de historische boekenreeks Venrays Verleden.”
Net als in lezen en muziek vindt hij ook in fotografie zijn rust. “Ik kan me helemaal in fotografie verliezen”, erkent hij. “Ik kan het iedereen aanraden. Wanneer de gemiddelde mens door de stad of de natuur loopt, kijken we heel oppervlakkig. Hoe meer gefocust we kijken, hoe meer we zien en hoe anders we zien. Ik neem voor het maken van een foto ook altijd ruim de tijd zodat ik me niet hoef te haasten en op de juiste positie sta om die mooie foto te maken die ik in mijn hoofd heb. Soms kan dat best een tijd duren, ja. Maar dat geeft niks, ik heb als pensionado alle tijd en geniet ervan als ik die mooie, karaktervolle foto naar mijn tevredenheid heb gemaakt.” Hoewel, alle tijd? Pie Noten zijn agenda puilt uit vanwege al zijn vrijwilligers- en familieactiviteiten. “Klopt”, zegt hij met een lach. “Maar zolang mijn gezondheid het toelaat, ben ik niet van plan om achter de spreekwoordelijke geraniums te gaan zitten. Ik kom daarvoor te graag onder de mensen.”
