Centrale van Seniorenverenigingen Venray

Naast de al bestaande babbeltrucs kwam er recent een nieuwe truc bij. De oplichters, die het met name op ouderen hebben voorzien, doen zich telefonisch voor als wijkagent en laten ‘collega’s in burger’ langskomen om waardevolle spullen veilig te stellen. De echte wijk- en dorpsagenten in de gemeente Venray willen daarom de inwoners waarschuwen voor deze babbeltruc.

Tientallen aangiftes zijn er de afgelopen tijd bij de politie binnengekomen van ouderen die slachtoffer zijn geworden van een babbeltruc door een nepagent. Binnen de gemeente hebben al meerdere babbeltrucs plaatsgevonden. Deze vorm van oplichting is, zo is gebleken, zeer lucratief.

Hoe de babbeltruc in elkaar steekt: de daders bellen oudere mensen op en zeggen dat ze van de politie zijn. In sommige gevallen gebruiken ze zelfs de naam van de wijkagent. Een nepagent vertelt dat er een inbraak in de buurt is geweest en dat de daders zijn gepakt. Daarbij zou dan een adresboekje of briefje zijn gevonden met adressen, waaronder ‘uw adres’. Die nepagent zegt dan te vrezen dat een inbraak aanstaande is en biedt aan om kostbaarheden veilig te bewaren. Dit kan gaan om sieraden, geld of andere kostbaarheden. De mensen die vervolgens aan de deur komen, legitimeren zich als recherche of politie in burger. Soms dragen ze een deel van een nepuniform. De nepagenten zetten mensen onder druk om snel te handelen en hebben vaak persoonlijke informatie en rekeningnummers van hun kinderen, wat vertrouwen wekt.

De politie benadrukt daarom nogmaals dat zij nooit langskomen om kostbaarheden veilig te stellen. De bank belt nooit om uw pincode of het inleveren van uw bankpas en de politie belt nooit over uw kostbaarheden.

Bij twijfel, bel altijd 112 of 0900-8844.

Bijziendheid is erfelijk, maar daarnaast zijn veel lezen, het lange tijd werken met smartphone, tablet, computerscherm en veel binnen zitten risico-verhogende factoren. Met name die laatste factoren zijn er de oorzaak van dat hoge myopie in toenemende mate voorkomt. Vooral bij jongeren. Dit jaar bestaat het Oogcafé Venray drie jaar. Elke tweede donderdagmiddag van de maand komen een twintigtal blinden en slechtzienden bij elkaar in De Kemphaan aan het Kennedyplein in Venray. De bijeenkomsten beginnen om 14.00 uur. Iedereen is welkom. Vooraf aanmelden is niet verplicht.

De bezoekers hebben verschillende vormen van blindheid of slechtziendheid. Zij praten over hun ervaringen en de hulpmiddelen die hen helpen om ondanks hun handicap toch zo zelfstandig mogelijk te leven. Regelmatig komen externe sprekers voorlichting geven over onderwerpen die voor blinden en slechtzienden van belang zijn. Het Oogcafé zoekt contact met blinden en slechtzienden die overdag studeren, vrijwilligerswerk doen of aan het arbeidsproces deelnemen. Het wil ook voor hen bijeenkomsten organiseren. Belangstelling? Stuur dan een mail naar oogcafevenray@outlook.com of neem contact op via telefoonnummer 06 3066 1563.

Zie ze daar eens snellen, als Messi en Mbappé (menen ze zelf). Met hun snelheid verschroeien ze het gras (denken ze). Maar in werkelijkheid wandelen ze, snelwandelen als ze het goed doen. Alhoewel, de grenzen van wat snelwandelen is zijn aardig opgerekt, de meeste positieverplaatsingen worden in rentempo gedaan.  

Het geluid van krakende botten, kermende spieren en rammelende heupprotheses klinkt alom. Ze spelen in gedachte voor een duizendkoppig publiek, maar in werkelijkheid is er bijna nooit een toeschouwer aanwezig. We hebben het over oude(re) mannen, meestal boven de zeventig, die stuk voor stuk zestig jaar voetbalervaring hebben en geen afscheid van het spelletje kunnen doen. De regels: geen lichamelijk contact, geen sliding, niet rennen, de bal niet hoger dan heuphoogte, geen keeper en kleine doelen. Hoewel klein, die zijn niet echt klein, want scoren vindt veelvuldig plaats. 0-0, 1-1, komt niet voor, wel 8-9 of zoiets. Moe, maar voldaan, de mannen vieren hun overwinning, als die er is, gebroederlijk met de verliezers in de derde helft. Iedereen boven de zeventig of daar iets onder is uitgenodigd om eens een kijkje te nemen in Oostrum of in Merselo. Doe mee. Talent niet vereist, alleen een voetbaltenue en een paar schoenen.

Tekst: Leo Broers. Foto: Yvonne Jacobs.

Hij werd onlangs weer tweede tijdens de Nederlandse tenniskampioen-schappen voor 65-plussers. Rikus ten Brücke (68) verloor in de finale van Ben van der Steen, nadat hij in de halve finale favoriet Frits Raijmakers versloeg. “Ja, daar baalde ik wel flink van”, zegt de 68-jarige ex-militair. “Vorig jaar pakte ik ook al zilver. Toen verloor ik van Gerie Verkoulen in de finale, terwijl ik in de halve finale won van Ben. Dit was dé kans om de Nederlandse titel te pakken.”

Tot voor een paar jaar terug wist Ten Brücke niet dat dit NK bestond. Net zomin kende hij de seniorencompetitie in Duitsland. Sinds dit seizoen speelt de Venraynaar namelijk ook competitietennis in Duitsland. Voor het seniorenteam van TC Babcock uit Oberhausen, tegen andere 65-plussers. “Ik ben vorig jaar op het NK gescout”, zegt hij met een lach. “Toen ik een belletje uit Duitsland kreeg, dacht ik eerst dat ik voor de gek werd gehouden. Maar het bleek een serieuze vraag. Ons team bestaat uit drie Nederlanders en zes Duitsers, maar we spelen in de regio West ook tegen tennissers uit Zwitserland, Frankrijk, Spanje, Engeland, Australië en de Verenigde Staten. Soms zijn dat voormalige profspelers. Ja, het is een uitdagend, bijna professioneel niveau. Ik moet flink aan de bak, maar heb als nummer één van mijn ploeg toch drie van mijn zeven enkelspelen gewonnen. Tegen de beste speler van de andere teams. Ja, ook volgend jaar ga ik dat weer doen, ik ben een superleuke ervaring rijker.”

Ten Brücke vertelt vol enthousiasme over zijn liefde voor de tennissport. Hij woont sinds 1995 met zijn vrouw Trijntje in Venray. “We komen uit het oosten, maar dat hoor je wel aan mijn tongval”, zegt hij met een grijns. “Ik ben geboren en getogen in Coevorden. Vanwege mijn werk als militair bij de Groep Geleide Wapens hebben we, voordat we naar Venray verhuisden, ook ruim twintig jaar in Stolzenau in Duitsland en dik twee jaar in Arnhem gewoond.” Als militair zag hij veel van de wereld. Hij reisde, ook toen hij bij de Groep Geleide Wapens in Vredepeel werkte, geregeld naar het buitenland. “Voor internationale oefeningen in Noorwegen, Schotland en de VS bijvoorbeeld, maar ik ben ook drie keer uitgezonden naar oorlogsgebied. In 1991 vanwege de Golfoorlog naar Turkije en in 1996 en in 1997 naar Bosnië. Die laatste twee waren individuele uitzendingen, die in het teken stonden van opbouwwerk en observatie van de lokale bevolking. De eerste was ter bescherming van Turkije tegen aanvallen uit Syrië. Nee, dat was niet grappig, zeker niet voor het thuisfront. Maar gelukkig zit je met de Patriots niet echt in de buurt van het front, het is een luchtverdedigingssysteem op afstand. Ik was toen medeverantwoordelijk voor de lancering van de raketten.”

Als militair in Duitsland kwam hij voor het eerst in aanraking met de tennissport. “Ik ben van huis uit een badmintonner”, legt hij uit. “Ik kreeg mijn eerste tennisles van een sportinstructeur en vervolgens begonnen we met een groep Nederlandse militairen in Duitsland competitie te tennissen. Na onze verhuizing naar Venray ben ik vrij snel lid geworden van TC Rodhe.”

Dat is hij anno 2024 nog altijd. Bovendien is hij, naast pr-man, ook al jaren voorzitter van de technische commissie en wedstrijdleider van het Maistoernooi. “TC Rodhe is een geweldige club. Toen ik begon, hadden we ongeveer driehonderd leden. Dat aantal is verdubbeld. In tegenstelling tot andere verenigingen hebben wij ook veel jeugd- en middenkaderleden.” Met een lach: “Nee, van een totale vergrijzing is bij ons nog geen sprake, integendeel. Tennis is ook een goede sport om je gezondheid, conditie, kracht,  behendigheid en sociale contacten te behouden.”

Tennis beoefent hij zo’n drie tot vier keer per week. Daarnaast wandelt hij ook bijna dagelijks door de bossen. “Dat kan ik iedereen aanraden. Wandelen is gezond, een erg goede manier om je hoofd leeg te maken. Venray en omgeving is echt mooi. Samen met Trijntje fiets ik geregeld door de regio of elders in Nederland en we tuinieren ook graag en vaak.” En dan hebben we het nog niet eens gehad over zijn freelance werk als foto- en cameraman, onder meer voor Peel en Maas (TV). “Prachtig om te doen. Ik kom op plekken waar ik nooit eerder ben geweest en heb ook als freelancer enorm veel mensen leren kennen. De ene keer ben ik op pad voor een foto, de andere keer voor een tv-opname.”

De van oorsprong Drenten voelen zich thuis in Venray, met hun kinderen in de buurt. “Onze zoon Peter woont in Venray, onze dochter Marion met haar man Jeroen en hun kinderen Sven en Liz in Leunen. De achtjarige Sven zit sinds kort ook op tennis. Ja, natuurlijk ga ik heel regelmatig met hem tennissen. Er is voor mij als opa niks mooiers dan leuke dingen met je kleinkinderen ondernemen. Nee, we gaan nooit meer terug naar het oosten. We zijn helemaal ingeburgerd in het gemoedelijke Venray.”

Foto: Venraynaar Rikus ten Brücke tennist drie tot vier keer in de week. Foto: Henk Lammen.